Demiştim ya, bizimkiler benim şeker hamurlu pastaları görüntü açısından takdir etseler de, asla yemeyi kabul etmiyorlar. Onlar için şeker hamuru sırf sentetik, iğrenç bir madde... Hele hele bir adet çikolata yedikten sonra ağzına mutlaka tuzlu birşeyler atan annem. O yüzden, anneanneme doğumgünü pastasını yapmayı teklif ettiğimde kabul etmesine çok şaşırdım. Üzerinde ne olmasını istediğini sorduğumda ise verdiği cevap son bir haftamın kabus gibi geçmesine sebep oldu : violetta...
Efendim, bilenler bilir, benim öyle çiçekle böcekle pek fazla aram yoktur. Tamam çiçek modelleme dersi veriyorum ama bilinen çiçekler, gül, karanfil falan... Violetta denen şeyi ilk kez duydum. Meğerse kendisi menekşe familyasından minicik yapraklı, mor bir çiçekmiş... Hadi ne olduğunu bulduk, sıra geldi yapmaya... Öyle yap olmadı, böyle yap olmadı, ne yaptıysam anneanneme beğendiremedim. Tam vazgeçmek üzereydim ki, (elde kalıp filan da yok tabii) mineleri yaptığım teknikle, yani pulled flower tekniğiyle (elle şekillendirme) son bir deneme daha yaptım ve violetta'ya benzer birşeyler ortaya çıkardım. Bugün pastamız görücüye çıkıyor, bakalım anneannemi memnun edebilecek miyim? Bana şans dileyin lütfen...
Benzer Yazılar
Bu konu ile alakali daha detayli yazi inceleyebileceginiz degerli bir web kaynagi : dantel uçlar
No comments:
Post a Comment