Benim için kitabın yazı kışı olmaz. Her kitap her mevsimde okunabilir elbet. Önemli olan ruh halimizin hangi kitapları istediği, hangi kitaptan beslenmek için can attığıdır. Ayvalık' ta ormana karşı uzanıp kitap okumak için bütün bir kış beklemişken benim içimden, Aimee Bender'in kitabını okumak geçti.
Limonlu Pastanın Sıradışı Hüznü kitabı ile aramda ki ilişkide böyle başladı. Sırada okunmayı bekleyen onca kitap arasından bir anda okumak isteği uyandırdı bende.. Yazlık kitap yoktur ama bu kitap tam da bu zamanlarda okunacak, tebessüm ile hüzün arasında okuyucusunu sarıp sarmalayacak cinsten bir kitap. Kurgususu , yazarın kullandığı sıcacık dil ve çevirmenin ustaca çevirisi okunmasını çok daha kolaylaştırıyor. Bu yaz ne okusam, nereden başlasam diyorsanız "Limonlu Pastanın Sıradışı Hüznü" sizin için farklı bir alternatif olabilir..
Şimdiden keyifli okumalar..
Kitap hakknda:
Bir gün, mutsuzluğu, acıları ve arzuları, en derindeki sırları görme yeteneğin olduğunu keşfetseydin...
Bir gün, sana gülümseyen yüzlerin ardını görüp sana en yakın kişinin yüreğinde kilitlediği kapıları aralasaydın, ne yapardın?..
Büyümenin eşiğindeki Rose için hayat, bir sabah geri dönülmezcesine değişir. Zira annesinin yaptığı limonlu pastadan aldığı bir lokmayla, sadece yemeği değil, onu pişiren kişinin duygularını da tatmakta olduğunu anlar...
Olağanüstü yeteneği, aynı zamanda derin bir kaygı ve hüznü de beraberinde getirir; çünkü her zaman neşeli, güler yüzlü ve sevecen biri olarak bildiği annesi, kalbinde sarsıcı bir gerçek saklamakta, ailesinden ayrı ikinci bir hayat yaşamaktadır... Çok geçmeden babası ve ağabeyinin de çok özel yetenekleri olduğunu anlar. Her üçü için de bu yetenek, kimi zaman bir mucizeye kimi zaman da yakalarını kurtaramadıkları bir illete dönüşecektir.
Hemen her ailenin üstünü örttüğü gerçekleri, duyarlı ve yetenekli bir genç kızın büyüme öyküsü eşliğinde anlatan acı, tatlı ama her sayfası büyülü bir şehir masalı...
"Kitap o kadar güzel ki, tadını daha iyi alabilmek için bitirir bitirmez tekrar okumaya başladım."
Jodı Pıcoult
No comments:
Post a Comment