Bir aylık dikiş molasına İrem'e diktiğim bu etekle son vermiş bulunmaktayım.
Daha önce kendime ve arkadaşıma diktiğim elbiseyi hatırlarsınız belki.
Onun artan kumaşını kullandım.
Model zaten belli.
Üç kat fırfır.
Eteği bütün dikmedim fırfırları eklerken eteği de uzattım.
Küçük hanım zar zor poz verdi.
Kıpır kıpır.Yerinde durmak zaman kaybı onun için sanki.
Konuşması da epey ilerledi.
Derdini gayet rahat anlatabiliyor.
Ama bir aydır birbirimize fena alıştık.
Geçen alışverişe gittiğimde babaannesine bıraktım.
Uykudan uyanınca "anne" diye ağlamış.
Okullar açılınca ikimizin de zorlanacağı kesin.
Başka dikiş projeleriyle en kısa zamanda görüşmek üzere.
No comments:
Post a Comment