Bu gece iyi değilim sanki.. hüzün geldi çaldı yine kapımı.Aslında hep derdim, insan mutluyken yazı yazmaz çünkü mutluluk anlatılmaz.mutsuzken yazmasınız tek sebebi anlatabilmesidir.
Ama bu akşam ben yazamıyorum.Mutlu değilim ! hemde hiç mutlu değilim.. Hiç bu kadar mutsuz olmamıştım hatta..ama anlatamıyorum.Bunca zaman kandırmışım kendimi, yanılmışım ! acının da tarif edilemez yanı varmış.. Ben hep başka sanmışım..
Bundan sonrası iyi mi olacak ? Hiç sanmıyorum.. Kendimi boşlukta gibi hissediyorum.nasıl derler..
Mesela birileri kollarınızdan hep tutmuş, bunca yıl bırakmamış, ama oda nesi !? birden ellerini çekivermiş..Dengeyi kuramıyorum ki, hiç bana dengeyi öğretmedi ki.. hep tuttu kollarımdan yalnız nasıl dik durabilirim ki? Bugün çok sevdiğim bir insanı kaybettim.. Mezarı bile yok ! Öldü ! Cenazesi bile yokk ! Nasıl bir acıdır bu.Niye tarif edemiyorum ben bunu niye !
Ama sakın unutmasın, söyleyin ona.. Küçüğü onu çok sevdi.. Küçüğü, küçük kalbiyle onu dünyalar kadar sevdi.. unutmasın olur mu söyleyin..
Küçüğün Seni Çok Sevdi Bitanesi..
mervenas..
No comments:
Post a Comment